Opakowania: Opakowania w mleczarstwie
Sery żółte, galanteria serów białych i masło
Sery żółte mogą być pakowane w folie z trzema zgrzewami (kostki) oraz w różnego typu opakowania typu open-close, gdzie produkt w plastrach jest układany w wypraskach i przykrywany szczelnie warstwą foli. Sery białe mogą być pakowane w pergamin oraz w pergamin i opakowanie foliowe albo podobnie jak sery żółte plasterkowe (w głębszych wypraskach i przykrywane folią) w systemie wielokrotnego otwierania i zamykania.
Sery topione produkowane są w plastrach, krążkach oraz w postaci kremów do smarowania. W przypadku pierwszego opakowania mamy do czynienia z termozgrzewalną, łatwą do otworzenia i zamknięcia folią. Produkt dodatkowo zabezpieczony jest cienką folią izolacyjną dla każdego plasterka sera. W przypadku krążków sery dzielone są na małe trójkąciki lub prostokąty, pakowane w folię aluminiową. W przypadku trójkącików wkładane są one do kartonowych pudełek. W przypadku kremów do smarowania wykorzystuje się opakowania z twardych tworzyw PS.
Masło zaś jest pakowane w papier pergaminowy powlekany folią aluminiową oraz w kubeczki wykonane z tworzyw sztucznych z PP. Twarożki, serki wiejskie i serki dla dzieci zaś – w kubeczki z PS.
Opakowania sztuczne stosowane w galanterii mleczarskiej
Do najbardziej popularnych tworzyw sztucznych stosowanych w tej kategorii należą polipropylen oraz polistyren.
Wynalazcą polipropylenu (PP) był w 1954 r. włoski chemik Giulio Natta. Komercyjną produkcję tego tworzywa (pod nazwą Moplen) uruchomiła w 1957 r. firma Montedison. Polipropylen (PP) charakteryzuje się łatwą przetwarzalnością, niską gęstością oraz relatywnie niższą ceną w porównaniu z innymi polimerami. Polipropylen można podzielić na trzy podstawowe grupy: Homopolimery (hPP) wykazujące dużą sztywność, Kopolimery (cPP) o podwyższonej udarności, również w niskich temperaturach oraz Kopolimery typu random (raco PP) łączące wysoką przezroczystość i dobrą udarność. W ostatnich latach rozwój technologii doprowadził do opracowania gatunków o podwyższonej sztywności, czystości i przezroczystości. Zaletą polipropylenu jest doskonała odporność chemiczna na działanie wielu rozpuszczalników, kwasów i zasad. Można je poddawać obróbce wieloma technikami formułującymi. Główne zastosowania polipropylenu w przemyśle spożywczym to opakowania: kubki, tacki, opakowania typu clamshell oraz nakrętki i zamknięcia
Polistyren (PS) jest jednym z najstarszych tworzyw termoplastycznych, opracowanym w latach 30. XX w. przez firmę BASF w Europie i Dow Chemical w USA. Gatunki polistyrenu dzielą się na dwie podstawowe grupy: GPPS – polistyren ogólnego zastosowania oraz HIPS – polistyren wysokoudarowy. GPPS, polistyren ogólnego zastosowania, jest całkowicie przezroczystym („krystalicznie czystym”), lecz zarazem kruchym tworzywem, stosowanym szeroko do produkcji opakowań spożywczych i pudełek na płyty CD/DVD. Z kolei HIPS, to polistyren wysokoudarowy, z domieszką kauczuku butadienowego, jako modyfikatorem udarności. Polistyren łatwo poddaje się obróbce, ma naturalny połysk i pozostaje najczęściej wybieranym materiałem do termoformowania. Najbardziej znanym zastosowaniem w przemyśle spożywczym polistyrenu są opakowania jogurtów oraz twarożków i serków dla dzieci.
W przemyśle mleczarskim dość często wykorzystuje się plastiki o podwyższonej sztywności. Należą do nich wszelkiego typu okrągłe, owalne, oraz kwadratowe wiaderka. Opakowania te gwarantują higieniczne przechowywanie oraz pozwalają wydłużyć okres magazynowania łatwo psujących się produktów. Opakowania te charakteryzują się mocną i wytrzymałą konstrukcją, która skutecznie pozwala chronić produkty przed uszkodzeniami. Prosta konstrukcja zapewnia większą efektywność oraz umożliwia umieszczanie dodatkowych informacji o produkcie. Są łatwe w czyszczeniu i konserwacji. Bez problemu mogą służyć do eksponowania towaru. Dodatkowo, zostały wykonane z materiałów umożliwiających na ich ponowne przetworzenie, w związku z czym są także przyjazne dla środowiska.