Produkty dla nastolatków: Generacja Z
Charakterystyka grupy
Wiekowo nastolatki są definiowane, jako osoby mające od jedenastu do dziewiętnastu lat. Wiek nastolatka bardzo często jest określany, jako okres „buntu, burzy i naporu”. Osoba w tym wieku to swoista mieszanka wybuchowa, bowiem, mimo że wielu nastolatków zewnętrznie dojrzewa fizycznie i wygląda na bardziej dojrzałych, to w rzeczywistości ciągle jeszcze pozostaje niedojrzała emocjonalnie i moralnie. Bardzo często o tym my dorośli zapominamy i chcemy ich traktować jak dojrzałych partnerów, zapominając, że przed naszym zbuntowanym nastolatkiem daleka droga do osiągnięcia pełnej dojrzałości.
Wyostrzone zmysły
W tym okresie młodzi ludzie stają się bardziej spostrzegawczy, mają zdolność dokładnego analizowania szczegółów, co bywa powodem częstych nieprzyjemnych komentarzy, przy czym ich inteligencja „złośliwa” jest bardzo błyskotliwa. Bardzo często potrafią wyłapać najmniejsze potknięcia, skoncentrować się na najdrobniejszych szczegółach, których wcześniej nie zauważali. Pamięć ich staje się coraz bardziej logiczna, przekształca się uwaga (z mimowolnej w dowolną). Jeżeli temat ich zainteresuje, potrafią godzinami zgłębiać go i prowadzić długie wywody intelektualne. Wyobraźnia i fantazja nastolatków bywają bardzo szerokie.
Niestety, nie posiadają jeszcze zdolności kontrolowania swoich reakcji i emocji, które często budzą kontrowersje. Jest to okres, w którym dokonuje się przemiana orientacji życiowej. Do tej pory ważny był autorytet dorosłych. Ale młody człowiek (będący jeszcze na granicy między dzieciństwem a dorosłością), chciałby stopniowo przejmować odpowiedzialność za jakieś obszary swojego życia. Próbuje to zrobić „po swojemu”, często błędnie, pod górę i pod prąd.
Życie tu i teraz!
Psychologowie uważają, że w okresie dojrzewania nastolatek przechodzi jakby ponowne narodziny. Patrząc w lustro wyraźnie widać, że nasz potomek nie jest już dzieckiem, zmieniają się jego nie tylko wzrost, ale wygląd i fizjonomia. Ponieważ nastolatkowie trochę wyglądają już jak dorośli, zatem w ich ocenie pojawia się szansa zaprezentowania się, jako ktoś zupełnie nowy, ciekawszy dla otoczenia, wręcz osoba o nowej tożsamości. W tym okresie w rozgorączkowanej głowie nastolatka rodzi się myśl, że jest panem siebie i oto tu i teraz wszystko jest możliwe. W tym okresie nastolatki są w stanie podejmować ryzyko, wręcz mierzyć się ze śmiercią, wierząc, że ona ich nigdy nie dosięgnie.
Rodzicu – co ty tam wiesz!
Powyższy okres życia jest trudny dla wszystkich stron. Opiekunowie często odczuwają duży dyskomfort i rozdrażnienie, bowiem wielu nastolatków podaje w wątpliwość ich zdanie, zakazy i nakazy oraz wszystko, co było do tej pory konsekwentnie budowane przez rodziców. Nagle dorośli zaczynają być krytykowani, co niejednokrotnie prowadzi do nieprzyjemnego zderzenia międzypokoleniowego. Młodzież często z góry zakłada, że nie powinna się zgadzać ze wszystkim, co mówi dorosły, bo oni i tak już (!) swój rozum mają. Szukają zatem potwierdzenia swoich wątpliwości u innych znajdujących się w podobnej jak oni sytuacji.
Rówieśnik – twój brat
I tak koledzy nagle stają się niekwestionowanym autorytetem. W okresie dorastania największym zmartwieniem nastolatków jest to, aby być akceptowanym przez rówieśników, nie odstawać za bardzo od nich, nie narażając się tym samym na krytykę. U nastolatka rodzi się silne pragnienie przynależności do różnego typu grup rówieśniczych. Nastolatki wówczas często zmieniają styl ubierania, czesania, wyrażania się oraz spędzania wolnego czasu.
Niektórzy czytają kultową dla tego okresu literaturę, grają w gry na komputerze, eksperymentują ze stylami muzyki, z zamiłowaniem uosabiają się z wybranym idolem. Przewartościowują swój sposób patrzenia na świat.
Jeżeli będą się czuli wyłączeni z grupy, to czasami mogą uciekać się do niebezpiecznych rozwiązań. Uważają, że nikt ze świata dorosłych ich nie rozumie i tylko rówieśnicy mogą im pomóc w rozwiązaniu ich problemów, bo sami mają podobne rozterki.