Sery twarde: Polska duma: sery premium
Kreowanie wizerunku premium

Produkty premium wymagają szczególnego traktowania, budowania wizerunku i kreowania aury wyjątkowości wokół danego produktu. Priorytetową cechą tego typu produktów jest najwyższa i powtarzalna, jakość zarówno na poziomie recepturowym, surowcowym, wszystkich etapach wytwarzania i przechowywania jak i produktu końcowego. Produkty klasy premium, wytwarzane są z surowców o unikatowych cechach jakościowych i lub funkcjonalnych. Proces produkcyjny takich produktów jest prowadzony w sposób pozwalający uzyskać absolutnie ponadprzeciętną powtarzającą się jakość i wyróżniające konkretny produkt cechy własne. Do produkcji takich wyrobów nie można stosować żadnych nawet chwilowych substytutów ani zmieniać elementów procesu technologicznego. Klient powinien mieć zaufanie do produktów i pewność, że za każdym razem, kiedy sięgnie po dany produkt ma 100% gwarancję, że ma do czynienia, z czymś wyjątkowym.
Przy budowaniu wizerunku, szczególnie produktów premium, wiele firm odwołuje się do historycznych korzeni danego produktu, do tzw. dziedzictwa marki lub produktu (ang. brand heritage). Tym samym poprzez odtwarzanie unikatowej historii budują wartość dodaną dla produktu, o okolicznościach jego powstania, roli w historii danego regionu lub państwa (oryginalne sery Roquefort, Camembert czy Stilton).
Przy tworzeniu tego typu produktów producenci odnoszą się do wyjątkowego miejsca pochodzenia (wyrób może być produkowany wyłącznie na danym terytorium geograficznym (Chaource z Szampanii czy duński Esrom – ser z klasztoru w Esrom).
Innym wyznacznikiem jest sposób produkcji. Dany wyrób może być produkowany wyłącznie w tradycyjny przyjęty w danym regionie sposób. Tym samym podkreśla się wyjątkowy, wręcz historycznie, unikatowy proces produkcyjny. Jednocześnie poprzez ograniczoną dostępność tworzy się ofertę limitowaną (celowo lub związaną z procesem produkcyjnym, np. wyroby dostępne tylko latem lub wiosną), co przekłada się na wysoką cenę.
Wraz ze wzrastającym zainteresowaniem konsumentów zdrowym sposobem odżywiania oraz negatywnym stosunkiem do produktów masowych (podejrzewanych że zawierają „chemię i konserwanty”) na rynku pojawiło się sporo produktów o pochodzeniu ekologicznym, które postrzegane są jako zdrowsze, produkowane w oparciu o naturalne metody i w limitowanych seriach. Ponieważ produkty te mają wyższą cenę niż standardowe w wielu przypadkach są poza zasięgiem przeciętnego Kowalskiego. Mogą sobie na nie pozwolić osoby wyłącznie o większych zasobach kieszeni. Te produkty z natury są postrzegane, jako wyższej jakości i o wyższej cenie i wiele z nich w naturalny sposób uplasowało się w kategorii produktów premium.
Wiele produktów premium stanowią też wspomniane produkty regionalne i tradycyjne, które ze względu na wyjątkowe cechy, wynikające z pochodzenia lub tradycyjnych metod wytwarzania są rejestrowane i chronione w UE, w zależności od rodzaju szczególnych cech jakościowych, jako chroniona nazwa pochodzenia (ChNP), chronione oznaczenie geograficzne (ChOG) lub gwarantowana tradycyjna specjalność (GTS).
Coraz częściej na półkach pojawiają się produkty, które zawierają dodatki funkcjonalne, korzystnie wpływające na nasz organizm. Cena takich produktów szybuje w górę, ponieważ unikalne składniki są po prostu drogie. Do tego dochodzą też skomplikowane badania dotyczące faktycznego wpływu na nasz organizm owych składników. Do kosztu produkcji wytwórcy muszą doliczyć koszt wdrożenia i promocji takich produktów.
10 najdroższych serów świata (cena za jeden funt, tj. 0,45 kg)
- Jersey Blue (Wielka Brytania) – od 40 USD do 45 USD
- Epoisses by Germain (Francja) – 45 USD
- Lord of the Hundreds (Wielka Brytania) – 15-20 USD
- Old Ford (Wielka Brytania) – 50 USD
- Caciocavallo Podolico (Włochy) – 50 USD
- Extra Old Bitto (Chiny) – 150 USD
- Wyke Farms Cheddar (Wielka Brytania) – 200 USD
- White Stilton Gold (Wielka Brytania) – 450 USD
- Moose Cheese (Szwecja) – 455 USD
- Pule (Serbia – ser z mleka osłów) – 576 USD
Żródło: http://mentalfloss.com
