Sery duńskie: Duńskie specjały

Trendy w kategorii serów duńskich

Obecnie najszybciej rozwijającym się trendem jest zdrowie i dobre samopoczucie klientów. Najszybciej rozwija się kategoria serów o obniżonej zawartości tłuszczu oraz serów z farm kultywujących produkcję metodami organicznymi. Klienci zainteresowani tą ostatnią grupą produktów nie tylko skupiają się na zdrowiu, ale także na wysokiej jakości serów. Sery o obniżonej zawartości tłuszczu stanowią około 11% rynku w ujęciu wartościowym, a sery wytwarzane w gospodarstwach ekologicznych 4%.

Analizy i trendy rynkowe wskazują, że w najbliższym czasie możemy oczekiwać wzrostu produkcji zarówno serów z obniżoną ilością tłuszczu, serów ekologicznych; coraz intensywniej prowadzone są działania nad obniżeniem ilości soli w produktach serowarskich.

Przewodnik po serach duńskich

Pochodzenie: wyspa Samso; narodowy, najbardziej znany ser duński; powstał na pocz. XIX wieku podczas wizyty króla duńskiego u technologów szwajcarskich, by nauczyć się od nich technik tworzenia serów. Można go podawać do kanapek i dań serowych. Ma dobre zastosowanie w kuchni. Roztopiony Samsoe ma tendencję do ciągnięcia się w długie nitki, więc do tradycyjnego fondue należy go mieszać z serem Gruyere. Doskonale nadaje się do pikantnych past i potraw z ryżu

Rodzaj surowca: mleko krowie

Konsystencja: półtwardy, giętki, elastyczny, łatwy do krojenia w plastry

Smak i zapach: w smaku jest podobny do emmentalera, w zapachu trochę, łagodniejszy, z delikatną nutą maślano-orzechową dla serów młodych, a słodko-kwaśną dla serów dojrzałych

Miąższ: od białawego do lekko żółtego, elastyczny, z kilkoma dużymi nieregularnymi dziurami połyskującymi maślanym tłuszczem (3-5 dziur o rozmiarze od 5-10 mm/100 cm2), pokryty złocistą, gładką i suchą skórką oraz parafinowanym woskiem lub plastikowymi osłonkami. Ma kształt dużego koła lub dysku z wybrzuszonymi brzegami

Dojrzewanie: młody (od 5-12 tygodni), średni (od 12-30 tygodni), dojrzały (od 30-50 tygodni)

Zawartość tłuszczu w s.m.: 20%, 30%, 45%

Danbo

Pochodzenie: popularny ser duński; używany jest do przekąsek i spożywany na śniadanie, łatwo się topi. Nadaje się na koreczki, a bez kminku – na szaszłyki z owocami. Do piwa najlepiej pasuje Danbo z kminkiem

Rodzaj surowca: mleko krowie

Konsystencja: półmiękki do półtwardego; giętki, elastyczny, łatwy do krojenia w plastry; formowany w prostokątne bloki

Smak i zapach: młody ma smak łagodny, delikatnie kwaśny; w miarę dojrzewania staje się bardziej ostry i wyrazisty

Miąższ: od białawego do czysto żółtego, elastyczny, z kilkoma dużymi nieregularnymi dziurami (2-5 dziur wielkości groszku /100 cm2), pokryty złocistą skórką z woskiem lub plastikowymi osłonkami

Dojrzewanie: młody (5-12 tygodni), średni (12-30 tygodni), dojrzały (30-50 tygodni)

Zawartość tłuszczu w s.m.: 15%, 30%, 45%

Marki: sprzedawany pod markami Lillebror, Gamle Ole, oraz Riberhus

Havarti/duński Tilsiter/tylżycki

Pochodzenie: stworzony w 1852 r. na farmie Havarthigaard (na północ od Kopenhagi; przez Hannę Nielsen prekursorkę serowarstwa duńskiego. Spożywany z przekąskami i kanapkami, krakersami, chlebem i świeżymi owocami

Rodzaj surowca: mleko krowie

Konsystencja: półmiękki, łatwy do krojenia w plastry

Smak i zapach: młody ma smak subtelny, łagodny, delikatnie kwaśny i aromatyczny; cechuje go maślany zapach; w miarę dojrzewania bardziej ostry, wyrazisty, pikantny, słony, przypominający orzech laskowy

Miąższ: od kremowego do jasnożółtego, elastyczny, z wieloma małymi nieregularnymi dziurami wielości ryżu. Pozostawiony w temperaturze pokojowej bardzo szybko mięknie

Dojrzewanie: młody – 4 tygodnie, dojrzały (10-14 tygodni)

Zawartość tłuszczu w s.m.: 30%, 45%, 55%, 60%

Warianty smakowe: żurawina, czosnek, kminek, koper, bazylia, kokos, śmietana i szczypiorek, papryka czerwona i jalapeno