Dystrybucja: Paski czy nadajniki
EPC jako usystematyzowanie technologii RFID
Od kilu lat w różnych sektorach gospodarki rozwija się technologia radiowej identyfikacji. Jest to jeden z tych wynalazków, które swe powstanie zawdzięczają technice wojskowej. Początki tej technologii sięgają okresu II Wojny Światowej, kiedy to Brytyjczycy wykorzystywali zbliżony system o nazwie IFF („identify friend or foe”) do identyfikacji samolotów i odróżniania własnych maszyn od niemieckich. Najbardziej zbliżony zaś do współczesnego system opatentowano w 1973 r. w USA, a badania nad nim prowadzono w laboratoriach naukowych bazy w Los Alamos. Obecną wersję systemu opracowali we wrześniu 2003 roku naukowcy z Massachusetts Institute of Technology. W ciągu kilku ostatnich lat system zyskał sporą popularność. Urządzenia bazujące na tej technologii możemy spotkać na każdym kroku. Stanowią elementy systemów rejestracji czasu pracy lub kontroli dostępu. Karty zbliżeniowe działają na wyciągach narciarskich, w metrze i środkach komunikacji miejskiej, a w nowych modelach samochodów zastępują kluczyk.
W logistyce i handlu technologia RFID pozwoliła na uzupełnienie lub nawet zastąpienie kodów kreskowych nowym systemem znakowania – Elektronicznym Kodem Produktu (EPC). Wydruk w postaci kresek i czytniki zastąpiły tagi (czyli elektroniczne etykiety) oraz fale elektromagnetyczne o wysokiej częstotliwości, które mają tą przewagę, że pozwalają na nadanie unikatowego numeru dla pojedynczego opakowania, a nie ogólnie artykułu.
Na potrzeby systemu stworzono międzynarodowy standard pod nazwą EPC Gen2, odnoszący się do technologii identyfikacji radiowej działającej w paśmie 860-960 MHz, który został zatwierdzony przez ISO pod nazwą ISO 18000-6C. Dzięki ustaleniu szerokiego pasma możliwa jest identyfikacja tagów przez czytniki z różnych części świata, gdzie pracuje się na różnych częstotliwościach. Wdrożeniem i upowszechnieniem systemu na skalę międzynarodową zajęła się organizacja non-profit EPCglobal Inc. (powiązana z organizacją GS1 wyznaczającą standardy m.in. kodu kreskowego). EPCglobal, jako sieć, łączy internet z technologią radiowej identyfikacji i pozwala na udostępnianie uczestnikom systemu aktualnej informacji o produktach na skal´ globalnà. Oba systemy znakowania (kod paskowy i kod elektroniczny) nie są dla siebie konkurencją, a raczej wzajemnie się uzupełniają. Szczegóły dotyczące systemu można znaleźć na stronie internetowej Instytutu Logistyki i Magazynowania (www.ilim.poznan.pl), który reprezentuje GS1 w Polsce.
Jak działa identyfikacja radiowa?
W przeciwieństwie do systemu znakowania towarów kodem kreskowym, EPC nie wymaga bezpośredniego kontaktu między czytnikiem (anteną) a etykietą (tagiem). Transmisja danych między nimi odbywa się poprzez sygnały radiowe o niskiej mocy. Proces odczytu i przesyłu informacji zamyka się w kilku krokach; przetworzenie sygnału cyfrowego na radiowy przez czytnik, wysłanie sygnału aktywującego tag przez antenę nadajnika, odczytanie informacji z tagu i jej przetworzenie przez czytnik oraz przesłanie do komputera lub serwera w postaci cyfrowej. Etykieta (tag) jest w zasadzie procesorem, który może zostać przyczepiony do opakowania lub nawet zwierzęcia. Pełni jednocześnie funkcję anteny a niejednokrotnie pamięci. Modelowe zastosowanie tej technologii odnajdziemy jednak w logistyce, gdzie usprawnia procesy magazynowe i transportowe; poprzez łatwą identyfikację palet, opakowań zbiorczych, a nawet pojedynczych artykułów. Dane z etykiety odczytywane są poprzez anteny umieszczone np. w magazynie. Kiedy w zasięgu anteny (nadajnika i dekodera), pojawi się produkt oznakowany tagiem, dzięki specjalnemu oprogramowaniu dochodzi do odczytu zapisanej w procesorze informacji. Wykorzystanie fal radiowych daje możliwość odczytu danych z wielu etykiet w jednym momencie, bez potrzeby zbliżania artykułu do czytnika, oraz taki sam zapis informacji.