Modernizacje w zakładach produkcyjnych a możliwość skorzystania z ulg podatkowych

Inwestycje w nowe rozwiązania technologiczne, czy modernizacje dotychczas wykorzystywanych linii produkcyjnych są niezbędne w większości firm zajmujących się produkcją spożywczą. Zmiany takie wymusza silna konkurencja, szybki postęp technologiczny jak również rosnące wymagania związane z ochroną środowiska. Aby sprostać konkurencji i utrafić w gust potencjalnego nabywcy, producenci zmuszeni są inwestować w nowoczesne systemy produkcji, mieszania, pakowania czy zarządzania produkcją.

W większości przypadków takie modernizacje oznaczają dla firm konieczność ponoszenia ogromnych nakładów finansowych, sięgających dziesiątków milionów złotych. W pewnych przypadkach przedsiębiorca może próbować uzyskać dofinansowanie dokonywanej inwestycji ze środków pomocy unijnej, nie zawsze jednak jest to możliwe.

Niektóre z dokonywanych inwestycji polegają na rozbudowywaniu posiadanych linii produkcyjnych czy ich ulepszaniu. Spora część jednak z dokonywanych modernizacji bazuje na wprowadzeniu zupełnie nowych metod i technologii, często o charakterze nowatorskim (np. używanie niestosowanych dotychczas odczynników, czy wykorzystanie technologii nieużywanych dotychczas w danej gałęzi przemysłu).

Niewielu przedsiębiorców wykorzystuje fakt, że inwestycja w nowe technologie daje możliwość skorzystania z ulgi w podatku dochodowym. Polski ustawodawca chcąc zachęcić przedsiębiorców do wprowadzania w zakładach produkcyjnych nowoczesnych technologii, począwszy od 2006 roku wprowadził pewnego rodzaju premię dla dokonujących takich inwestycji w postaci ulgi na nowe technologie.

Konstrukcja ulgi

W większości przypadków ulgi w podatku dochodowym mogą być skonstruowane jako: (1) możliwość otrzymania zwrotu poniesionych wydatków, (2) możliwość pomniejszenia podatku o wskazane wydatki lub (3) możliwość zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych, co skutkuje zmniejszeniem podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Dwie pierwsze z powyższych metod pozwalają na ekonomiczne „odzyskanie” poniesionych na pożądany cel wydatków (lub ich określonej części). Trzecia metoda powoduje obniżenie podstawy opodatkowania, a więc ekonomicznie pozwala na „odzyskanie” 19% wskazanych wydatków (aktualna wysokość podatku dochodowego od osób prawnych).

Wprowadzona w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ulga na nowe technologie skonstruowana została jak wskazany powyżej wariant trzeci. Przedsiębiorca dokonujący inwestycji w nowatorskie technologie jest bowiem uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowo 50% wydatków poniesionych w związku z nabyciem tej technologii.

Skorzystanie z ulgi nie ogranicza prawa przedsiębiorcy do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytej technologii (stanowiącej dla celów amortyzacji wartość niematerialną i prawną). Warto zaznaczyć, iż ulga ta umożliwia dodatkowe zaliczenie do kosztów podatkowych połowy kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę na nabycie nowych technologii nie tylko tytułem ceny zakupu, ale także wszelkich innych wydatków związanych z zakupem, takich jak np. odsetki od kredytu, koszty wdrożenia etc.

W konsekwencji, możliwość zastosowania ulgi prowadzi do osiągnięcia korzyści podatkowej poprzez zaliczenie do kosztów podatkowych, co do zasady, 150% wszystkich wydatków poniesionych w ciągu określonego czasu w związku z inwestycją w innowacyjne technologie, tj.:

• 50% w formie bezpośredniego odpisu od podstawy opodatkowania; oraz
• 100% w postaci odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

W przypadku osiągnięcia dochodu niepozwalającego na odliczenie całości dozwolonych kosztów nowej technologii bądź straty podatkowej, w danym roku prawo do omawianej ulgi nie wygasa, lecz przysługuje w ciągu kolejnych trzech lat.