Pochodzenie
Grecja, rejony północne. VIII wiek p.n.e. Integralna część kuchni greckiej i symbol kraju. Dziś wytwarzana w regionach greckich: w Macedonii, Tracji, Tesalii, na Peloponezie i wyspie Lesbos.
Rodzaj surowca
Mleko owcze min. 70%, kozie maksymalnie 30%.
Typ sera
Świeży, biały, miękki, solankowy. Przechowywany ok. 2 miesiące w temp. 1-2°C; w zalewie
solnej.
Oznaczenie
PDO 1992 r. potwierdzone w 2002 r. po protestach Francji będącej znaczącym producentem serów tego typu.
Miąższ
Biały, kruchy, dobrze topi się w wysokiej temperaturze. Bardzo słony, czysty smak. Fetę
dzieli się na twardą oraz delikatną („firm”/„soft”). Fety typu „soft” są bardziej smarowne, ale uznawane są za produkty niższej jakości i sprzedawane po niższej cenie. Wysokiej jakości Feta powinna być biała, o świeżym zapachu mleka, masła i jogurtu. W ustach musi być wyczuwalna nuta słoności, umiarkowana kwasowość. Ser podczas konsumpcji w ostatniej fazie powinien być ostry „na wykończeniu”.
Przeznaczenie kulinarne
Spożywana z chlebem, z oliwkami, z owocami morza, z kurczakiem, w sałatkach – ze świeżymi pomidorami i ogórkami, marynowana z ziołami, pokruszona i wymieszana z ziołami i przyprawami jako sos lub dip do maczania, z jajkami w omletach, w zapiekankach warzywnych. Z powodu wysokiej zawartości tłuszczu rekomendowana jest do owoców i warzyw. Najlepiej smakuje w temperaturze pokojowej.
Feta jest składnikiem tzw. sałatki greckiej, na którą składa się, obok fety, sałata, pomidory, oliwki i cebula, oliwa z oliwek i zioła. Feta jest wykorzystywana jako dodatek do dań na ciepło. Jest m.in. składnikiem tradycyjnego dania spanakopita (budyń na bazie szpinaku) oraz tyropita (ciasto z serem).
Ser Feta jest także poddawany grillowaniu, używany jako składnik kanapek, pierogów, naleśników, pizzy. Nie zaleca się solić potraw, do których dodaje się Fetę.
Do Fety polecane są m.in. wina Beaujolais, Pinot Blanc, Pinot Noir, Sauvignon Blanc.
Ciekawostki
Obecnie używana nazwa „feta” pochodzi od włoskiego słowa „fetta”, czyli plaster. Nazwa ta pochodzi z języka greckiego w XVII wieku i odnosi się do metody produkcyjnej stosowanej na greckiej wyspie Lesbos, gdzie ser był cięty na plastry, przechowywany w beczkach zalanych solanką. Inna nazwa sera typu Feta przygotowanego z mleka krowiego to Telemes.
