Pochodzenie
Francja, VIII wiek, Poitou Charentes (obecnie Nowa Akwitania). Pierwotnie wyrabiany przez Arabów zamieszkujących południo-zachodnie krańce Europy (w tym obecnej Francji, do 732 r.). Rozpowszechnił się bardziej w XVIII wieku. Opisany w 1872 r. Jeden z najbardziej znanych serów kozich.
Rodzaj surowca
Mleko kozie pasteryzowane lub niepasteryzowane.
Typ sera
Miękki, z dopuszczeniem rozwoju pleśni. Kształt ściętego stożka.
Oznaczenie
AOC 1990 r., PDO 1996 r.
Miąższ
Biały kolor miękkiej skórki z czasem ustępuje odcieniowi szarości i błękitu. Delikatny, kremowy, gęsty, miękki i wilgotny miąższ. Łączy nuty słodyczy, słoności i kwaskowatości z przewagą słodyczy. W miarę dojrzewania twardszy i bardziej kruchy, smak bardziej wyrazisty. Kształt walca.
Dojrzewanie
Minimum 10 dni. Standardowo 2-6 tygodni.
Przeznaczenie kulinarne
Podawany na końcu posiłku lub jako aperitif. Pasuje do lekkich, białych win oraz cydru. Dojrzały, kilkutygodniowy pasuje do win czerwonych.
Ciekawostki
Pierwotnie znany jako Chebli (arabski: koza), potem jako Chablis.