1. Podręcznik serowy
  2. Europejskie specjalności
  3. Fontina

Europejskie specjalności: Fontina

Pochodzenie

Płn-zach. Włochy, Dolina Aosty, XII w.

Rodzaj surowca

Mleko krowie zwierząt rasy Valdostana – Pezzata Rossa, Nera i Nera-Castana urodzonych i wyhodowanych w gospodarstwach w Dolinie Aosty. Regulacje Consorzio Produttori e Tutela della Fontina kontrolują żywienie zwierząt (bazujące wyłącznie na sianie, paszy i naturalnych ziołach), a także cały proces produkcji.

Typ sera

Półmiękki.

Oznaczenie

PDO 1996 r. Oryginalny ser Fontina Val d’Aosta ma pieczęć góry Matterhorn.

Miąższ

Skórka od pomarańczowej do brązowej. Wewnątrz ser ma barwę jasnokremową, która ciemnieje z wiekiem i porą udoju. Ziemisty, kremowy smak, który nabiera cech orzechowych wraz z upływem czasu. Dziurki występują tu dość rzadko. Tekstutra dość miękka. Bogaty aromat. Fontina formowana jest w płaski krążek o średnicy 35-45 cm, wysokości 7-10 cm i wadze około 12 kg.

Dojrzewanie

Około 3 miesięcy w naturalnych jaskiniach. Spotyka się też wersje 6-9 miesięczne.

Przeznaczenie kulinarne

Do Fontiny pasuje białe pieczywo, lokalne wina z Doliny Aosty i Piemontu. Składnik fonduty, tj. fondue z żółtkiem jaja, mlekiem i masłem. Jest też składnikiem tostów i zapiekanek, oraz dodawany do risotto. Zaleca się łączenie z winami Pinot Grigio, Merlot. Warto podawać z brie, cheddarem i jabłkami.
Substytuty: Taleggio, Appenzeller.

Ciekawostki

Ser bliźniaczy do francuskiego Abondance. Jego nazwa nawiązuje do nazwiska rodziny szlacheckiej Funtina lub Fontines, o których wspominają kroniki XIII-wieczne. Charakterystyczne, że gości na wielu freskach, które pokazują codzienne zycie miejscowej szlachty. Fontina ma wielu kuzynów o nazwach zbliżonych do oryginału, ale najsłynniejsza jest Fontina z Doliny Aosty.

Włochy

Zdjęcia

Dostawcy