Pochodzenie
Płn-zach. Włochy, Dolina Aosty, XII w.
Rodzaj surowca
Mleko krowie zwierząt rasy Valdostana – Pezzata Rossa, Nera i Nera-Castana urodzonych i wyhodowanych w gospodarstwach w Dolinie Aosty. Regulacje Consorzio Produttori e Tutela della Fontina kontrolują żywienie zwierząt (bazujące wyłącznie na sianie, paszy i naturalnych ziołach), a także cały proces produkcji.
Typ sera
Półmiękki.
Oznaczenie
PDO 1996 r. Oryginalny ser Fontina Val d’Aosta ma pieczęć góry Matterhorn.
Miąższ
Skórka od pomarańczowej do brązowej. Wewnątrz ser ma barwę jasnokremową, która ciemnieje z wiekiem i porą udoju. Ziemisty, kremowy smak, który nabiera cech orzechowych wraz z upływem czasu. Dziurki występują tu dość rzadko. Tekstutra dość miękka. Bogaty aromat. Fontina formowana jest w płaski krążek o średnicy 35-45 cm, wysokości 7-10 cm i wadze około 12 kg.
Dojrzewanie
Około 3 miesięcy w naturalnych jaskiniach. Spotyka się też wersje 6-9 miesięczne.
Przeznaczenie kulinarne
Do Fontiny pasuje białe pieczywo, lokalne wina z Doliny Aosty i Piemontu. Składnik fonduty, tj. fondue z żółtkiem jaja, mlekiem i masłem. Jest też składnikiem tostów i zapiekanek, oraz dodawany do risotto. Zaleca się łączenie z winami Pinot Grigio, Merlot. Warto podawać z brie, cheddarem i jabłkami.
Substytuty: Taleggio, Appenzeller.
Ciekawostki
Ser bliźniaczy do francuskiego Abondance. Jego nazwa nawiązuje do nazwiska rodziny szlacheckiej Funtina lub Fontines, o których wspominają kroniki XIII-wieczne. Charakterystyczne, że gości na wielu freskach, które pokazują codzienne zycie miejscowej szlachty. Fontina ma wielu kuzynów o nazwach zbliżonych do oryginału, ale najsłynniejsza jest Fontina z Doliny Aosty.
Włochy
