Pochodzenie
Płn-zach. Włochy, Dolina Aosty, XII w.
Rodzaj surowca
Mleko krowie zwierząt rasy Valdostana – Pezzata Rossa, Nera i Nera-Castana urodzonych i wyhodowanych w gospodarstwach w Dolinie Aosty. Regulacje Consorzio Produttori e Tutela della Fontina kontrolują żywienie zwierząt (bazujące wyłącznie na sianie, paszy i naturalnych ziołach), a także cały proces produkcji.
Typ sera
Półmiękki.
Oznaczenie
PDO 1996 r. Oryginalny ser Fontina Val d’Aosta ma pieczęć góry Matterhorn.
![](/img/cheese/designation_aop.png)
Miąższ
Skórka od pomarańczowej do brązowej. Wewnątrz ser ma barwę jasnokremową, która ciemnieje z wiekiem i porą udoju. Ziemisty, kremowy smak, który nabiera cech orzechowych wraz z upływem czasu. Dziurki występują tu dość rzadko. Tekstutra dość miękka. Bogaty aromat. Fontina formowana jest w płaski krążek o średnicy 35-45 cm, wysokości 7-10 cm i wadze około 12 kg.
Dojrzewanie
Około 3 miesięcy w naturalnych jaskiniach. Spotyka się też wersje 6-9 miesięczne.
Przeznaczenie kulinarne
Do Fontiny pasuje białe pieczywo, lokalne wina z Doliny Aosty i Piemontu. Składnik fonduty, tj. fondue z żółtkiem jaja, mlekiem i masłem. Jest też składnikiem tostów i zapiekanek, oraz dodawany do risotto. Zaleca się łączenie z winami Pinot Grigio, Merlot. Warto podawać z brie, cheddarem i jabłkami.
Substytuty: Taleggio, Appenzeller.
Ciekawostki
Ser bliźniaczy do francuskiego Abondance. Jego nazwa nawiązuje do nazwiska rodziny szlacheckiej Funtina lub Fontines, o których wspominają kroniki XIII-wieczne. Charakterystyczne, że gości na wielu freskach, które pokazują codzienne zycie miejscowej szlachty. Fontina ma wielu kuzynów o nazwach zbliżonych do oryginału, ale najsłynniejsza jest Fontina z Doliny Aosty.
Włochy
![](/img/cheese/countries/8.png)