Wspólne oświadczenie europejskich organizacji branżowych ws strategii „Od Pola Do Stołu”
Wszystkie podmioty łańcucha dostaw zgadzają się co do głównych zasad określonych w strategii „od pola do stołu” oraz mają pełną świadomość, że należy podjąć niezbędne wysiłki, aby zapewnić większą zrówoważoność naszych systemów żywnościowych. Jednakże kilka z opublikowanych niedawno badań dotyczących strategii „od pola do stołu” stwierdza, że bieżące cele, jeśli będą wdrażane w zaproponowanej formie, wygenerują znaczne koszty dla unijnych rolników, a także zachwieją rentownością całej europejskiej kultury rolno-biznesowej.
Czas na działania polityczne wokół strategii„od pola do stołu” już minął. Teraz trzeba zająć się analizą dostępnych danych. W ostatnich miesiącach przygotowano kilka sprawozdań i badań, w których podjęto próbę przeprowadzenia oceny i zmierzenia skutków wdrożenia celów przedstawionych przez Komisję Europejską, kiedy -w maju 2020 r. –prezentowała strategię „od pola do stołu” i strategię bioróżnorodności.
Badania prowadzone przez USDA1, HFFA Research2, unijne Wspólne Centrum Badawcze (JRC)3, Uniwersytet Kiloński, a także Uniwersytet i Ośrodek Badawczy Wageningen (WUR) pozwoliły na wyciągnięcie podobnych wniosków, a mianowicie, stwierdzono, że kilka skutków, kompromisów i tzw. martwych pól wymaga pilnej uwagi decydentów unijnych (i spoza UE).
Na przykład:
· Badanie WCB prognozuje, że oczekiwany spadek o 40-60% emisji gazów cieplarnianych wytwarzanych przez unijne rolnictwo wywołany wdrażaniem celów strategii „od pola do stołu” doprowadzi do outsourcingu europejskiej produkcji rolnej do państw trzecich łącznie z wytwarzanymi przez nią emisjami.
· Badanie zrealizowane przez Uniwersytet Kiloński sugeruje, że Europa mogłaby stać się importerem netto żywności, co pozostaje w bezpośredniej sprzeczności z promowaną w czasie kryzysu covidowego otwartą, strategiczną niezależnością.
· Badanie przeprowadzone przez USDA pozwoliło dojść do wniosku, że cele strategii „od pola do stołu” mogą doprowadzić do zachwiania bezpieczeństwa żywnościowego 22 milionów ludzi.
Dlaczego Europa nie patrzy na dane?
Wszystkie te badania korzystające z różnych metodologii, skupiające się na różnych aspektach i ograniczeniach, wzajemnie się uzupełniają. Wszystkie one dochodzą do takich samych wniosków. Unijna produkcja rolna będzie spadać –w niektórych obszarach i w przypadku niektórych produktów spadek ten będzie dość drastyczny. Według najnowszego badania WUR, które dowodzi, że średnia produkcja spadnie –z powodu skumulowanych skutków celów –o 10-20%, a w przypadku niektórych upraw nawet o 30%.
Jeśli chodzi o sektor hodowlany, to badanie Uniwersytetu Kilońskiego mówi o średnim 20% spadku unijnej produkcji wołowiny oraz 17% spadku produkcji wieprzowiny. Kolejny dokument WUR (który zostanie wkrótce opublikowany) potwierdza, że doświadczymy spadków w produkcji wołowiny, wieprzowiny i produktów mlecznych, co doprowadzi nie tylko do wzrostu cen, ale także do spadku dochodów rolników zajmujących się hodowlą.
Dane wskazują na jednoznaczny wpływ na handel, przychody rolników i wreszcie na ceny płacone przez konsumentów. Zmienianie systemu żywnościowego w takich okolicznościach staje się jeszcze trudniejsze, a opodatkowanie konsumpcji, jak to proponuje Parlament Europejski, może sprawić, że ta zmiana będzie społecznie niesprawiedliwa.
Wszystkie podmioty łańcucha rolno-spożywczego mają świadomość wyzwań środowiskowych i klimatycznych, z którymi musimy się dziś mierzyć. Wszyscy podejmujemy zobowiązanie i chcemy odegrać rolę w walce z łagodzeniem negatywnych skutków zmian klimatycznych. Europejska produkcja rolna jest jedną z najbardziej przyjaznych środowisku i zasobom na świecie. Jednakże europejscy producenci wierzą, że dzięki innowacjom i odpowiedniemu wsparciu europejskiej polityki rolnej możliwe będzie produkowanie żywności w jeszcze bardziej zrównoważony sposób. Mamy świadomość tego, jakie oczekiwania wobec sektora produkcji żywności ma społeczeństwo i politycy. Ale „cele polityczne niemające poparcia w faktach naukowych” będą mieć niszczący wpływ na europejskie rolnictwo. Musimy tworzyć polityki nakierowane na tworzenie rozwiązań, które powinny opierać się na dostępnych danych, a ich podstawą muszą być innowacje.
Aby zacząć mówić o rozwiązaniach, musimy tak samo rozumieć wyzwania, z którymi się mierzymy, próbując realizować cele strategii „od pola do stołu”. To wspólne rozumienie powinno opierać się na zrozumiałej i skumulowanej ocenie skutków przeprowadzonej przez Komisję Europejską. Najświeższe studium przeprowadzone w Wageningen, rozważające różne scenariusze, jasno pokazuje, że ocenianie skutków strategii „od pola do stołu” bez kontekstu, tak jak wydaje się to robić w tej chwili Komisja, pozwoli na stworzenie jedynie częściowego obrazu rzeczywistości, w której będą musieli funkcjonować rolnicy i inne podmioty sektora rolno-spożywczego.
Jesteśmy w takim samym stopniu co Komisja skorzy zakończyć debatę na temat potrzeby przeprowadzenia skumulowanej oceny skutków. Wzywamy do przeprowadzenia zrozumiałej oceny, ponieważ chcemy zrozumieć, gdzie mogą pojawić się problemy, tak aby móc szukać ewentualnych rozwiązań.
Europejski model produkcji żywności promowany przez wspólną politykę rolną był jednym z największych sukcesów Unii Europejskiej. Nie rozumiemy działania, które ma przeciwdziałać naszemu rozwojowii dyskredytować nasz sukces w chwili, kiedy nasi partnerzy handlowi są gotowi do tego, aby rozmawiać o wypełnianiu luk produkcyjnych, które pozostawia Europa.
Ponadto, jeśli produkcja europejska spadnie, co wydaje się oczywistym dla wszystkich ekspertów, którzy przygotowywali ocenę skutków bieżących propozycji Komisji, to import unijny surowców rolnych oraz elementów składowych znacząco wzrośnie i sprawi, że Europa, aby wyżywić swoich mieszkańców, stanie się zależna od importu -co z kolei będzie źródłem potencjalnych zagrożeń w obszarze polityki i bezpieczeństwa żywnościowego europejskich konsumentów.
Najwyższy czas, aby Komisja Europejska przeprowadziła holistyczną ocenę skutków. Czas strategii „od pola do stołu” się zbliża. Dla sektora rolnego osiem lat, to nie jest długi okres. Musimy jak najszybciej otrzymać konkretne propozycje i wziąć udział w szerokiej dyskusji dotyczącej dokonywanych wyborów -ale musi się to wszystko opierać o lepsze dane.
Podpisały się:
Agricultureand Progress – Europejska Platforma w sprawie zrównoważonej produkcji rolniczej
Agri-food Chain Coalition – wspólna inicjatywa podmiotów łańcucha rolno-spożywczego
AnimalHealthEurope – Europejscy Wytwórcy Weterynaryjnych Produktów leczniczych dla zwierząt
AVEC –Stowarzyszenie Przetwórców Drobiu i Handlarzy Drobiem w UE
CEFS –Europejskie Stowarzyszenie Producentów Cukru
CEJA –Europejska Rada Młodych Rolników
CEMA –Europejska Branża Maszyn Rolniczych
CEPM –Konfederacja Europejskich Producentów Kukurydzy
CEVI-Europejska Konfederacja Niezależnych Winiarzy
CIBE –Międzynarodowa Konfederacja Europejskich Plantatorów Buraka
Clitravi –Centrum Łącznikowe dla przemysłu przetwórstwa mięsa w Unii Europejskiej
COCERAL – Europejskie Stowarzyszenie Handlowców na rynku zbóż, roślin oleistych, roślin strączkowych, oliwy z oliwek, olejów i tłuszczów, paszy dla zwierząt oraz dostaw dla rolnictwa
Copa -Cogeca – Europejscy rolnicy i Europejskie Spółdzielnie Rolnicze
CropLifeEurope – Europejski przemysł ochrony roślin
EBB – Europejska Rada Biodiesla
EDA – Europejskie Stowarzyszenie Mleczarskie
EFFAB – Europejskie Forum Hodowców Zwierząt Gospodarskich
ELO – Europejska Organizacja Właścicieli Ziemskich
European Livestock Voice – Europejska Platforma Łańcucha Żywnościowego w hodowli zwierząt
Euro Foie Gras – Europejska Federacja foie gras
Euroseed – Europejskie Stowarzyszenie Sektora Nasion
ePure – Europejskie Stowarzyszenie Producentów Odnawialnego Etanolu
UECBV – Europejscy hodowcy zwierząt gospodarskich i producenci wyrobów mięsnych.
FEFAC – Europejska Federacja Producentów Pasz
FEFANA – Europejskie Stowarzyszenie Specjalnych Składników Pasz i ich Mieszanek
Fertilizer Europe – Europejskie Stowarzyszenie Branży Nawozów
IBC – Europejskie Związki Zawodowe Hodowców i Producentów Mięsa