Nowa Zelandia: Mały kraj, wielki biznes (mleczarski)
Trendy w mleczarstwie nowozelandzkim
Mleczarstwo Nowej Zelandii jest obecnie synonimem najwyższej jakości. Cechuje je przede wszystkim wysoka efektywność produkcji, ponadprzeciętna jakość surowca będąca następstwem wyśrubowanych standardów higienicznych oraz wysoka innowacyjność wynikająca z zaszczepionej kreatywności Nowozelandczyków.
Mleko otrzymywane dzięki wypasowi na trawie odznacza się wysoką jakością. Mleczarstwo nowozelandzkie wspierane jest poprzez regularnie doinwestowany oraz kreatywny marketing.
Na nowozelandzkim rynku mleczarskim dużą uwagę przykłada się do innowacyjności i wartości funkcjonalnych oferowanych dodatków/produktów. Na rynku konsumenckim popularne są produkty o niższej zawartości tłuszczu, wysokiej ilości wapnia czy białka. Jednak coraz częściej do produktów mleczarskich dodaje się dodatki biomedyczne lub prozdrowotne. Na rynku coraz częstej pojawiają się wyspecjalizowane produkty tj.: proteiny w suchym spray’u, hydrolizaty białkowe czy biologicznie aktywne białka. Coraz bardziej popularne są też produkty produkowane metodami organicznymi.
Nowa Zelandia w obliczu kryzysu
Mimo dość pragmatycznego zarządzania mleczarstwem Nowej Zelandii w minionych miesiącach 2015/16 roku nie obeszło się też bez większych perturbacji. Podobnie jak inne wielkie światowe potęgi mleczarskie Nowa Zelandia ucierpiała na skutek kryzysu. Za czynniki negatywne tego okresu uważa się m.in. nadprodukcję, ceny surowca mlecznego, oraz embargo na produkty sprzedawane do Rosji. Dla Nowej Zelandii problemem może być też spadający okresowo – na skutek spowolnienia gospodarczego – popyt na mleko w proszku w Chinach, kupowane przez chińską klasę średnią.
Chcąc utrzymać się na rynku nowozelandzcy producenci zaklinali rynek i walczyli w 2015 roku o swoje przetrwanie. Główny gracz Fonterra – bazujący na eksporcie zastosował drastyczne obniżki cen skupu na surowiec kupowany od farmerów i nadal anonsuje nieznaczny spadek produkcji. Wszyscy są świadomi trudnych czasów, które w Nowej Zelandii są traktowane bardzo poważnie – aczkolwiek nie jako kryzys, ale jako okres pewnej niestabilności. Oczywiście farmerzy nowozelandzcy sami musieli zmagać się z powstałym problemem, bowiem rząd nie przewidywał żadnej konstruktywnej pomocy. Obecnie także oni cieszą się z podwyżki cen surowca mlecznego.
Fonterra Co-operative Group
Fonterra zrzesza blisko 10 500 farmerów, którzy prowadzą hodowle krów na rdzennych ziemiach Nowej Zelandii. Cechą charakterystyczną przetwórstwa Fonterry jest szczególna dbałość o środowisko. Firma przykłada niezwykłą uwagę do zachowania najwyższej czystości mleka począwszy od udoju, a skończywszy na dostawie produktów do placówek handlowych. 25% eksportu Nowej Zelandii pochodzi od firmy Fonterra. Firma posiada ponad 30 zakładów przetwórczych na terenie całego kraju, które przerabiają 16 mld litrów mleka każdego roku. Firma eksportuje blisko 95% lokalnej produkcji do ponad 100 krajów świata. Posiada swoje odziały m.in. w Australii, Brazylii, Chile, Chinach czy Indonezji.
Produkty Fonterry sprzedawane są blisko 140 krajach. Firma posiada zarówno marki lokalne jak i globalne. Do marek lokalnych należą m.in. Anchor (jogurty greckie, jogurty z owocami w tubkach – Anchor Uno, Anchor Fast Start – płynne śniadania, De Winkel – produkty naturalne, Fresh’nFruity (jogurty owocowe), Kapiti (sery i lody), Mainland (masło), Mammoth (ice coffe), Symbio (jogurty probiotyczne).
Tatua Co-operative Dairy Company
To niewielka spółdzielnia mleczarska, w powiecie Matamata-Piako regionu Waikato, w północnej wyspy Nowej Zelandii. Spółdzielnia została zalożona 1914 roku. Roczny dochód firmy kształtuje się na poziomie 204 mln NZD. Spółdzielnia jest własnością 112 rolników. Firma oferuje produkty mleczarskie, dodatki do żywności oraz biokomponenty. Firma zatrudnia ponad 15 600 pracowników. Tatua produkuje produkty tradycyjne, mass-marketowe, mleko w proszku, masło i sery. Do najbardziej znanych marek należą Dairy Whip, Cheese Sauce, Chef de Can (desery).