Sery: Sbrinz

Pochodzenie

Szwajcaria centralna, region Brienz (kanton berneński). Wytwarzany obecnie w 30 małych mleczarniach w okolicach Berna, Lucerny, Schwyz, Obwalden, Nidwalden i Zug. Jeden z najstarszych serów szwajcarskich. Potwierdzone źródła podają, że już w 1530 r. był przedmiotem handlu wymiennego za wino i ryż (tzw. szlak handlowy Sbrinz). Przypuszcza się także, że to Sbrinz jest wymieniany w pismach rzymskich ok. 70 r. p.n.e. Pliniusza i Columelli oraz w średniowieczu ok. 1200 r. Uważa się go za „ojca serów twardych w Europie”. Zbliżony do Parmigiano Reggiano.

Rodzaj surowca

Mleko krowie tłuste niepasteryzowane. Mleko od krów karmionych latem trawą, a zimą sianem bez kiszonek i bez pasz pochodzenia zwierzęcego.

Typ sera

Podpuszczkowy dojrzewający, bardzo twardy.

Oznaczenie

Nazwa zarejestrowana po raz pierwszy w 1645 r. Ochrona lokalna od 1957 r. AOP (ChNP) od grudnia 2001 roku.

Miąższ

Brązowożółta skórka. Kolor wewnątrz: kość słoniowa, do ciemnożółtego. Charakterystyczny,
drobnoziarnisty miąższ, aromatyczny, korzenny i ostry. Smak bogaty i pikantny, słony,
kwaśny.

Dojrzewanie

Od 1,5 roku do 3 lat.

Przeznaczenie kulinarne

18-miesięczny ser może być cięty w plastry i „loki” do kanapek. Ma wówczas fakturę sera Gruyere. 24-miesięczny doskonały na deskę serów i jako aperitif. Starszy doskonale nadaje się do tarcia. Stanowi zamiennik Parmezanu, do makaronów, risotto; jedzony w małych porcjach jako przekąska do wina. Starty stosowany w kuchniach szwajcarskiej i włoskiej, do podkreślenia smaku potraw. Rekomendowany do szampana oraz win ze szczepów Chardonnay i Pinot Noir.

Ciekawostki

Do wytworzenia jednego kręgu 15x60 cm potrzeba 500 litrów mleka. Jego nazwa pochodzi od miasta, skąd wiele gatunków szwajcarskich serów było przewożonych do kupców we Włoszech.