Z kolei standard BRC SAD podaje inne definicje, które są bardziej skierowane na procesy. Przechowywanie (storage) występuje wtedy, gdy pomieszczenia i urządzenia magazynowe są własne lub dzierżawione oraz może występować usługa magazynowania realizowana przez obcy podmiot, a zastosowanie mają wszystkie poniższe zasady: ![]()
Certyfikowanie działalności dystrybucyjnej (distribution) jest możliwe wtedy, gdy:
Jeżeli kwalifikowalność firmy jest niejasna z powodu nietypowych okoliczności, należy to sprawdzić przed zespołem BRC Global Standards, zanim przejdzie do audytu. Przy działalności tylko transportowej oczekuje się, że audyty certyfikacyjne, które obejmują dystrybucję w ramach zakresu certyfikowanej działalności, obejmą wszystkie mające zastosowanie wymagania dotyczące dystrybucji wymienione w normie – to znaczy obejmujące też transport. Przyjmuje się jednak, że w przypadku niektórych umów dystrybucyjnych załadunek i rozładunek pojazdów nie znajduje się pod kontrolą spółki dystrybucyjnej. W takich okolicznościach certyfikaty mogą być wydawane z ograniczeniem zakresu „tylko transport”. Wyłączenia z zakresu certyfikowania Standardu BRC SAD obejmują:
Z powyższego wyłania się obraz podejścia właścicieli standardów do operacji dotyczących przepakowania. IFS dopuszcza, BRC zdecydowanie nie. Podstawowe wymagania standardu BRC SAD dotyczą zapewnienia, że magazynujący i dystrybuujący podmiot na rynku jest świadom ryzyka i zagrożeń dla produktów po obróbce, przechowywanych i dystrybuowanych oraz posiada systemy w celu identyfikacji i kontroli zagrożeń istotnych dla bezpieczeństwa, jakości i legalności produktów. Wymagania normy są w części II (obligatoryjnej dla wszystkich wdrażających standard) podzielone na osiem części z sekcjami od 1 do 3 określające podstawowe zasady normy, dodatkowo standard posiada dodatkowe moduły, które skupiają się na bardziej specyficznych wymaganiach poszczególnych aspektów działania. ![]() Zaangażowanie najwyższego kierownictwa w ramach tej normy musi być postrzegane jako wielofunkcyjna odpowiedzialność za bezpieczeństwo, legalność i jakość obsługiwanych produktów, co można zapewnić przez odpowiednie działania wszystkich działów wykorzystujących różne umiejętności i wiedzę w organizacji. Skuteczne przyjęcie zasad niniejszej normy rozciąga się poza nadzór jednej osoby i musi być całkowicie wspierane przez pełny zespół zarządzający. Punktem wyjścia dla skutecznego wdrożenia standardu jest zaangażowanie kierownictwa w rozwój wszechstronnej polityki do prowadzenia działań, które wspólnie zapewniają, że produkty są przechowywane i dystrybuowane w sposób, który utrzymuje ich jakość, bezpieczeństwo i legalność. Standard wymaga przeprowadzenia oceny ryzyka w odniesieniu do produktów w trakcie ich przeładunku, magazynowania i dystrybucji. Zagrożenia i proces analizy ryzyka zdefiniowane w normie powinny umożliwić wobec potencjalnych zagrożeń, które zostaną określone i kontrolowane za pośrednictwem istniejących programów, takich jak programy zwalczania szkodników (wstępnych) lub przez wprowadzenie szczególnych kontroli. Skuteczna i odpowiednia do zagrożeń analiza ryzyka stanowi podstawę systemu zarządzania. ![]() Wydanie 3 standardu BRC SAD z sierpnia 2016 r. zawiera 8 rozdziałów wymagań zwykłych (standardowych) oraz dwa dodatkowe dobrowolne moduły – dla hurtowników (dwa rozdziały) i kontrakty z usługodawcami (siedem rozdziałów). W całości standard SAD wydanie 3 liczy 17 rozdziałów. Zgodnie z wymaganiami standardu dodatkowe moduły nie mogą być certyfikowane samodzielnie, muszą zawierać również spełnienie wymagań zwykłych. Wymagania są podobne do znanych ze standardu BRC Food, ale są określone w sposób ogólniejszy, tak by dotyczyły nie tylko przemysłu spożywczego, by można było zastosować je w innych branżach. Wymagania zwykłe podobne są do wymagań standardu żywnościowego. Jest ich 205. Razem z modułami dodatkowymi jest ich 278. Zestawienie rozdziałów standardu oraz liczbę wymagań szczegółowych pokazano w tabeli 2. Podstawowe wymagania standardu Wholesale/Cash & Carry (WCC) również dotyczą zapewnienia, że magazynujący i dystrybuujący podmiot na rynku jest świadom ryzyka i zagrożeń dla produktów po obróbce, przechowywanych i dystrybuowanych oraz posiada systemy w celu identyfikacji i kontroli zagrożeń istotnych dla bezpieczeństwa, jakości i legalności produktów. Podczas audytu według IFS audytor ocenia, czy poszczególne elementy obowiązującego w przedsiębiorstwie systemu zarządzania jakością są udokumentowane, wdrożone, utrzymywane i stale doskonalone. Audytor bada następujące elementy:
Wszystkie procesy i procedury będą jasne, zwięzłe i jednoznaczne, a kluczowy personel powinien rozumieć zasady systemu zarządzania jakością. ![]() Wydanie 2 standardu IFS WCC z maja 2016 r. zawiera możliwość certyfikacji z wydaniu podstawowym „classic” i rozszerzonym w wersji „plus”. Wybór wariantu zależy od prowadzonych procesów podlegających certyfikacji. Wymagania podzielone sa na dwa oddzielne moduły – oddzielnie dla hurtowników i oddzielnie dla cash & carry. W całości standard SAD wydanie 2 liczy 6 rozdziałów. Wymagania zwykłe to podobne są do wymagań standardu żywnościowego. Jest ich 241 dla hurtowni i 271 dla cash & carry. Zestawienie rozdziałów standardu oraz liczbę wymagań szczegółowych pokazano w tabeli 3. Wspomnieć należy, że w standardzie IFS Wholesale/Cash & Carry zdefiniowano 8 (+1) wymagań dyskwalifikujących jako wymogi KO. Pokazano je w tabeli 4. ![]() Wymaganie certyfikacji lub choćby tylko wdrożenia opisanych powyżej standardów powinno pozwolić na zwiększenie bezpieczeństwa produktów w całym łańcuchu produkcji mleczarskiej, a przez to większą ich ochronę po opuszczeniu fabryki i większe zadowolenie konsumenta. |
||
copyright
Nathusius Investments Sp. z o.o © 2008-2019
02-920 Warszawa
ul. Powsińska 23/6 tel: 22 642 43 12, fax: 22 642 36 25 |