Higiena: Dobre Praktyki Higieniczne i Produkcyjne część 1

dr inż. A. Sylwia Tarczyńska
Forum Mleczarskie Biznes 1/2011 (10)

Stosowanie Dobrych Praktyk Higienicznych i Produkcyjnych wynika z obowiązujących w danym kraju aktów prawnych. Zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w UE, a zatem również w Polsce, wszyscy producenci żywności mają obowiązek stosowania Dobrych Praktyk Higienicznych i Produkcyjnych. Wynika to z Rozporządzenia (WE) Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. U. L 139.319), a na poziomie krajowym z Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. 2006.171.1225 z późn. zm.).

W ustawie tej podano następujące definicje:

  • Dobra Praktyka Higieniczna (Good Hygienic Practice – GHP) to „działania, które muszą być podjęte i warunki higieniczne, które muszą być spełnione i kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności”.
  • Dobra Praktyka Produkcyjna (Good Manufacturing Practice – GMP) to „działania, które muszą być podjęte, i warunki, które muszą być spełnione, aby produkcja żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością odbywała się w sposób zapewniający bezpieczeństwo żywności zgodnie z jej przeznaczeniem”.

Wymagania i zasady związane z GHP i GMP najczęściej są przedstawiane w formie kodeksów lub ksiąg, w których zawarte są wszystkie wymagania, jakie przedsiębiorca powinien spełnić. W większości krajów, również w Polsce, kodeksy GMP/GHP nie mają mocy prawnej, a przestrzeganie zawartych w nich zaleceń jest dobrowolne. Jedynie w USA funkcjonują skodyfikowane zasady GMP/GHP, opracowane przez Agencję ds. Żywności i Leków (FDA), które są obligatoryjne w przemyśle spożywczym. Aby sprostać wymaganiom prawnym w zakresie stosowania GMP/GHP każdy zakład powinien opracować własny kodeks.



Strona 1 z 6