Komu opłaca się wolny handel: Przykład CAFTA-DR

Spośród 14 układów o wolnym handlu jakie zawarły USA ten jest trzeci w rankingu pod względem wartości. Pierwszym jest North American Free Trade Agreement (NAFTA) drugim zaś U.S.-Korea Free Trade Agreement (KORUS). CAFTA-DR to układ USA z Kostaryką, Dominikaną, Salwadorem, Gwatemalą, Hondurasem I Nikaraguą. Co obie strony mają z tego układu? I czy to się wszystkim opłaca? A może tylko jednej stronie?

Handel produktami rolnymi w latach 2005-2015 rozwinął się znacząco: amerykański eksport do krajów CAFTA-DR wzrósł z 1,9 mld USD do 4,2 mld USD. USA stały się dominującym dostawcą (57% udział), przed Meksykiem (14% udział) i Chile (3%) do krajów porozumienia. Pozostali sygnatariusze układu osiągnęli poziom sprzedaży do USA na poziomie 5,3 mld USD, co stanowi deficyt dla USA.
W zakresie mleczarskim warto dodać, że eksport amerykański wzrósł z 67,7 mln USD do 186,8 mln USD.
USA ustanowiły mimo deficytu handlowego silną pozycję handlową, gdyż ich zakłady wyeksportowały w 2015 r do samej tylko maleńkiej Gwatemali towary za 1,1 mld USD. Gwatemala w drugą stronę sprzedała towary za…. 1,9 mld USD. Podobny poziom sprzedaży osiągnęły USA do Dominikany. Niższy, bo 650 mln USD do Kostaryki, 579 mln USD do Hondurasu, 497 mln USD do Salwadoru i 220 mln USD do Nikaragui.
Powodem takiego rozkwitu handlu jest niewątpliwie rosnąca klasa średnia w krajach Ameryki Środkowej. W krajach CAFTA-DR wynosiła ona w 2005 roku 3,3 mln gospodarstw domowych. Ilość ta ma wzrosnąć do 4,7 mln w 2015, a przewiduje się, że osiągnie poziom 7 mln w 2025 roku. Grupa ta zwiększa popyt na żywność i napoje, przez co stanowi obiecującą grupę odbiorców.