Twarogi do wypieków: Pieczemy chętnie

Joanna Górska
Forum Mleczarskie Handel 1/2017 (80)

W różnych punktach sprzedaży ciast można znaleźć różne rodzaje serników. Cena gotowych wyrobów zależy od rodzaju ciasta i użytych dodatków. Ceny serników kształtują się od 20 do 25 zł za zaledwie 1 kg. W związku z tym panie domu czasami dochodzą do wniosku, że warto upiec taki sernik samodzielnie.

twaróg hanusi, śmietankowy, mlekovita

Od kilku lat panie domu są przez producentów twarogów bardzo skutecznie zachęcane do pieczenia sernikow. Jednak ser serowi nierówny i jakość produktu może być czasami różna.

Sernik jest jednym z najpopularniejszych słodkich specjałów cenionych przez Polaków. Według cukierników sernik to rodzaj ciasta deserowego; może być podawany sam lub z dodatkami, w wersji na ciepło lub zimno. Jest to produkt wygodny, bowiem nadaje się na każdą okazję.

Głównym składnikiem sernika jest twaróg. Pozostałe składniki to jajka, masło lub śmietanka, cukier i dodatki smakowe. Do najbardziej popularnych należą sernik wiedeński, krakowski z bakaliami, kruszonką, galaretką czy bezą. Sernik można upiec na spodzie lub bez spodu. Sernik można upiec z tradycyjnego sera twarogowego, gotowych zmielonych serów, z serków śmietankowych, ricotty czy mascarpone. Sernik może być pieczony lub robiony na zimno.

Jednak najbardziej tradycyjna forma sernika pochodzi z krajów niemieckojęzycznych i jest to typowy pieczony sernik posypywany cukrem pudrem, zwany „wiedeńskim”. Odmianą tego sernika jest sernik krakowski; z charakterystyczną kratką z ciasta i z lukrem. Obecnie serniki produkuje się z różnymi dodatkami, tj.: owoce, mak, mus czekoladowy. Ponieważ jest to ciasto bardzo popularne, co roku na rynku pojawiają się nowe przepisy tj.: sernik o smaku tiramisu, creme brûlée, nuty kawowej, kajmakowy.

Ulubione ciasto Sobieskiego

Wiele osób postrzega sernik, jako przysmak typowo polski. Okazuje się, że nie jesteśmy pierwsi, którzy rozsmakowali się w serniku. Pierwsze wzmianki o nim sięgają czasów starożytnych, kiedy to grecki filozof Aegimus w swojej książce poświęconej sztuce wypieku podał przepis na ówczesną wersję tego ciasta. Jednocześnie w tamtych czasach sernik stanowił rarytas i raczono nim wojennych zwycięzców i mistrzów olimpijskich.

rajski twaróg, włoszczowa

Serniki były również znane w starożytnym Rzymie. Katon Starszy w dziele „De Re Rustica” („Rzecz wiejska”) zawarł przepis na tzw. Libium, czyli produkt na bazie sera, związany z religijnymi rytuałami. Kolejnym, który wspomina takie ciasto był jego prawnuk Marek Porcjusz Katon. Jego przepis brzmiał: „2 kilogramy sera dobrze pokrusz w moździerzu, dodaj 1 funt chleba z mąki pszennej, wymieszaj z serem, dodaj 1 jajo i wszystko dobrze wymieszaj. Uformuj placek i upiecz na gorącym kamieniu”.

W Europie sernik stał się popularny za sprawą ekspansji terytorialnej Rzymian. Ludność z podbitych krajów przejmowała od przodków Włochów nie tylko zwyczaje wojenne, architektoniczne, ale także zwyczaje życia codziennego i kulinarnego. Dlatego też, z czasem poszczególne kraje wypracowywały sobie własne warianty tej słodkiej pyszności na bazie dostępnych w ich regionach serów. Włosi wykorzystują w tym celu ser ricotta, Grecy fetę, a Niemcy zwykły twaróg.

Oficjalny przepis na sernik pojawił się po raz pierwszy w książce kucharskiej wydanej w 1545 roku. Udział w tworzeniu historii sernika miał także kucharz Henryka VIII, który pociął ser na niewielkie kawałki, następnie moczył je w mleku przez 3 godziny i dodawał jajka, mąkę oraz cukier.

Polska kuchnia staropolska nie obfitowała w przepisy na ciasta zbliżone do sernika. Jednakże bezspornie uznaje się, że najprawdopodobniej sernik trafił do Polski za sprawą króla Jana III Sobieskiego, który mógł go skosztować podczas wyprawy do Austrii po zwycięstwie nad Turkami pod Wiedniem.

Strona 1 z 5