Jogurty owocowe: Jogurty, więcej możliwości

Produkty nabiałowe to popularny element codziennej diety Polaków. Na stołach naszych rodaków goszczą rozmaite produkty, będące towarami oferowanymi przez podmioty z branży mleczarskiej. Jednym z nich są jogurty, przeciętnie spożywane przez mieszkańców naszego kraju (w 2015 r. 0,5 kg/os./mies.). Największą popularnością cieszą się one w województwach: pomorskim (0,61 kg/os./mies.), kujawsko-pomorskim (0,58 kg/os./mies.) oraz dolnośląskim (0,57 kg/os./mies.). Ilości te mogą wydawać się niewystarczające w obliczu aktualnych zaleceń żywieniowych (codzienne spożycie min. 2 szklanek mleka, do zastąpienia jogurtem/kefirem/serem), niemniej jednak spożycie jogurtów wzrosło (w porównaniu do 0,44 kg/os./mies. w 2008 r.) pomimo licznych wahań oraz wpływu rozmaitych czynników na podaż i popyt mleka oraz produktów mlecznych.

Jogurty są cenionymi produktami spożywczymi, ze względu na znaczną zawartość:

• wapnia, niezbędnego m.in.: do prawidłowego funkcjonowania układów szkieletowego, nerwowego i mięśniowego,
• białka, podstawowego składnika budulcowego naszego organizmu,
• niezbędnych składników mineralnych, takich jak fosfor, jod, potas, cynk,
• żywych kultur bakterii, przyczyniając się do wzrostu flory jelitowej, wspomagają trawienie i wchłanianie składników odżywczych, syntezują niezbędne witaminy z grupy B, a także hamują wzrost mikroorganizmów chorobotwórczych.

Istotną zaletę spożywania jogurtów stanowi fakt, że jest to produkt łatwostrawny. Rosnąca świadomość społeczeństwa w kwestii wpływu poszczególnych elementów diety na zdrowie sprawia, że coraz więcej konsumentów poszukuje produktów np. bez laktozy.

Walory zdrowotne to istotna kwestia, stanowiąca o zakupie jogurtów, jednocześnie wszechstronne zastosowanie kulinarne tych produktów zachęca do ich nabywania. Oprócz klasycznej konsumpcji solo, z ewentualnym dodatkiem owoców lub płatków, Polacy chętnie dodają jogurt do słodkich potraw – deserów, ciasteczek, ciastek czy galaretek, jak również dań bardziej wytrawnych – przystawek, sałatek, sosów bądź zup. Jeden produkt a wiele zastosowań – to cecha niezwykle ceniona, pożądana i doceniana przez kucharzy, dla których jogurt to niezbędnik.

Na półkach hipermarketów, dyskontów lub osiedlowych sklepików oprócz klasycznych jogurtów naturalnych, znaleźć można coraz szerszą gamę jogurtów owocowych. Różne warianty wybierane są przez konsumentów w procesie zakupowym, ze względu na rozmaite czynniki. Każdy konsument to indywidualna jednostka, mająca swoiste preferencje. Jednocześnie zauważyć można pewne schematy zachowań. Część nabywców ceni sobie obecność swoich ulubionych owoców w jogurcie – chcąc delektować się np. truskawką nie tylko w sezonie letnim, zakup jogurtu z dodatkiem tego owocu pozwala cieszyć się jego smakiem o każdej porze roku. Dla innych taki produkt stanowi szybką i wygodną opcję, która łączy porcję nabiału oraz owoców w jednym – dla miłośników udogodnień i oszczędzania czasu jest to rozwiązanie doskonałe. Można wyróżnić także osoby, będące zwolennikami klasycznego smaku jogurtu naturalnego, poszukujące jednocześnie urozmaicenia i wprowadzenia różnorodności do swojej diety. Z pewnością motywacji i czynników determinujących wybór jogurtów owocowych jest znacznie więcej, co stanowi przedmiot badań rynkowych prowadzonych przez przedsiębiorców, firmy badawcze lub jednostki naukowe.

Jogurty owocowe to segment rynku produktów nabiałowych o obszernym i różnorodnym asortymencie, dopasowanym do potrzeb poszczególnych grup konsumentów. Jogurty owocowe z kawałkami owoców spełniają oczekiwania smakoszy krajowych owoców, takich jak truskawki, maliny, brzoskwinie lub owoce leśne, jak również egzotycznych – kiwi marakuji, mango lub ananasa. Takie produkty dostępne są w formie jednolitej (kawałki owoców łącznie z jogurtem) bądź w formie musu na szczycie jogurtu/w oddzielnej przegródce.

Przykładem zapewnienia urozmaicenia są jogurty owocowe z dodatkiem ziaren zbóż. Rodzaj i zawartość ziaren oraz kompozycje z poszczególnymi owocami są odmienne w różnych wariantach produktów oferowanych przez wytwórców, dopasowujących się do rozmaitych preferencji konsumentów. Takie działanie wytwórców wzbogaca podstawową wersję poprzez dodatkowy smak, chrupkość, odmienny wygląd, a także wartość odżywczą. Jest to produkt idealny dla osób pożądających dodatkowych atrybutów w jogurcie owocowym. Na rynku obecne są również wersje przeznaczone specjalnie dla mężczyzn, z odpowiednim komunikatem na opakowaniu oraz szatą graficzną. W ten sposób producenci trafnie odpowiadają na potrzeby konsumentów płci męskiej, wychodząc naprzeciw skojarzeniom jogurtów, jako produktu przeznaczonemu wyłącznie dla pań.

Dla zwolenników wygody, łatwości użycia i multitaskingu jogurty owocowe pitne to doskonałe rozwiązanie. Zazwyczaj w odkręcanych butelkach stanowią formę przekąski/posiłku, którą można mieć zawsze przy sobie, zabrać w dowolne miejsce, gotową do konsumpcji. Różne warianty smakowe takich jogurtów pozwalają na dopasowanie do upodobań konsumentów, ceniących kilka atrybutów. Zarówno taka forma jogurtu owocowego jak i ta łyżeczkowa występują w postaci light bądź 0% tłuszczu. Stopniowo rośnie liczba konsumentów, dążących do ograniczenia zawartości tego składnika w swojej diecie, ze względu na stosowanie diety obniżającej masę ciała, utrzymującej obecną masę ciała bądź konieczną w niektórych schorzeniach i problamach zdrowotnych. Jednakże konsumpcja wyrobów odtłuszczonych okazała się ślepą uliczką – brak walorów smakowych i wreszcie brak witamin rozpuszczalnych w tłuszczach zahamowały rozwój tej grupy produktów.

Na podstawie omówionych przykładów widoczna jest różnorodność oferty jogurtów owocowych. Rozmaitość smaków, formy, warsztatów, atrybutów sensorycznych oraz składu doskonale wpasowuje się w trend do jak najpełniejszego spełniania oczekiwań coraz bardziej wymagających konsumentów.

Literatura:

1. Budżety gospodarstw domowych w 2015 r. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa, 2016 r.
2. Budżety gospodarstw domowych w 2008 r. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa, 2009 r.
3. Mojka K. Charakterystyka mlecznych napojów fermentowanych. Probl Hig Epidemiol 2013 r., 94(4): 722-729.